“SosyalBen gönüllüsü olmakla “SosyalBen olmak” farklıdır bu hep söylenir. Benim bunu anladığım bir an var ki sanırım hiçbir zaman unutamam.
2014 Haziran… Diyarbakır... İlk saha deneyimim…
Resim atölyesinin eğitmeniyim ve 40’a yakın öğrencim var. Beş günlük bir sahanın 2. günündeyiz ve çocuklara geri dönüşüm bilinciyle ilgili bir etkinlik yaptırıyoruz. Bu etkinlik kapsamında da geri dönüşüm işareti çizmeleri gerektiğini gösterdim ve herkes çizmeye başladı. Birden bir ağlama sesi. Sessiz, sakin, çok konuşmayan ve benimle daha önce iletişime geçmemiş bir çocuk. Sait.. Neden ağladığını sorduğumda çizemediği için ağladığını öğrendim. Başarısızlığın verdiği o hayal kırıklığı ve hüzün… Çizebilmesi için daha basit bir yol gösterdiğimde, denedi ve yapabildiğini gördükten sonra o kadar mutlu oldu ve heveslendi ki keşke zihnimdeki o görüntüyü size gösterebilseydim. O günden sonra Sait yaptığı her resmi ayrı bir hevesle yaptı. Her renkten her boydan… Şimdi düşünüyorum da o öğle, Sait’in bütün haftasını böyle değiştirebildiyse, o hafta da hayatını değiştirebilir mi? Ben o gün bu derneğin içinde ne için çabaladığımızı öğrendim. Ben o gün küçücük bir dokunuşla neleri değiştirebileceğimizi gördüm.
Ben o gün “Ben SosyalBen’im” dedim.”
(1)-10115415949.png)
